მორის ფოცხიშვილი

ვიკიციტატიდან

მორის თომას ძე ფოცხიშვილი (დ. 1930, 11 ივნისი, თბილისი — გ. 1997) — ქართველი პოეტი.

ციტატები[რედაქტირება]

მეხსიერების უძირო ჭიდან[რედაქტირება]

  •  

წყალს
ყოველდღე თუ არ ამოიღებ,
თანდათანობით
ამოშრება
ხსოვნა გულისა.

  ციტატის წყარო: საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 5


გზა[რედაქტირება]

  •  

პედანტური სიზუსტით ითხოვს
სიარულს მთებში...
მაგრამ მწვერვალზე
არც ერთ პედანტს
არ შეუდგამს არასდროს ფეხი.

  ციტატის წყარო: "მწვერვალზე"; საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 8

ყველაზე დიდი საპყრობილე[რედაქტირება]

  •  

ჩემი გულია, –
ვინც ამ პაწია დილეგში მოხვდა,
ის სამუდამოდ აქ უნდა დარჩეს!

  ციტატის წყარო: "ყველაზე დიდი საპყრობილე"; საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 10

გაგზავნეთ გული საითაც გინდათ[რედაქტირება]

  •  

ის უმარკოდაც
ჰპოვებს ადრესატს!

  ციტატის წყარო: "ბარათი უმარკოდ"; საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 5

ნეტარ შენს რწმენას[რედაქტირება]

  •  

პაწია ჩიტო,
შიშვლად რომ ტოვებ
მშობლიურ ბუდეს
და თბილ ქვეყნისკენ
მიფრინავ მშვიდად
იმედით, რომ კვლავ
აქ დაბრუნდები.

  ციტატის წყარო: საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 26

ჩემთვის ვიცრუე[რედაქტირება]

  •  

რა მოხდა, ჩემთვის,
რა დავაშავე, ნეტა, რა იყო –
ღმერთო, ისეთი ტყუილი
ვერ ვთქვი,
სიმართლე რომ არ
გამომდგარიყო...

  ციტატის წყარო: "ბარონ მიუნჰაუზენი"; საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 31

ბავშვივითა ვარ ხანდახან[რედაქტირება]

  •  

გაორთქლილ მინაზე
ჩემს სახელს ვწერ...

  ციტატის წყარო: საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 63

გული შემნახველი საკანი[რედაქტირება]

  •  

არავის ეგონოს,
რომ სიყვარული
ხელბარგივით
მიაბაროს, –
თვითონ წავიდეს,
ისეირნოს
იხეტიალოს...
მერე მოვიდეს და ყველაფერი
სულ მისხალ–მისხალ
დაიბრუნოს
სამარადჟამოდ.

  ციტატის წყარო: "შემნახველი საკანი"; საოჯახო ბიბლიოთეკა. თბილისი – 2010. ქართული პოეზია (№ 22) მორის ფოცხიშვილი. გვ. 160