Rzeka

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Seine, Claude Monet, 1897

Rzeka – naturalny, powierzchniowy ciek wodny płynący w wyżłobionym przez erozję rzeczną korycie, okresowo zalewający dolinę rzeczną. W Polsce przyjmuje się, że rzekę stanowi ciek wodny o powierzchni dorzecza powyżej 100 km².

  • „Drogie rzeki, biorąc ściśle,
    Waszych słów naprawdę szkoda,
    Przecież to jest wszystko woda.
    Jednakowy los nas czeka,
    W morze wpadnie każda rzeka”.
    Gdy tak rzekła mądra Wisła,
    Cała zwada zaraz prysła.
  • I chodzą ludzie podziwiać szczyty gór i wzdęte fale morza, i szerokie nurty rzek, i przestwór oceanu, i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.
  • Niech dni się toczą jak rzeka wezbrana
    Ni czas nie zawraca
    Ni miłość pożegnana
  • O dobra rzeko, o mądra wodo
    Wiedziałaś gdzie stopy znużone prowadzić
    Gdy sił już było brak, było brak
    • Autor: Wojciech Jarociński, Rzeka
    • Opis: fragment piosenki śpiewanej przez zespół Wolna Grupa Bukowina.
  • Piękna kobieta jest jak rzeka, w której toną mędrcy.
  • Rzeka — to przeważnie przyjaciel, czasem wróg, rzadko kiedy ktoś obojętny. To zawsze ruch, postęp, siła. To jasno sformułowany cel, o dokładnie wytkniętych granicach brzegów, to głębia, którą zbadać można, to w każdym objawie uosobienie prawa, skutku i przyczyny. To czasem fanatyk, bijący o skałę, czasem zachłanny wojownik, zabierający brzeg, czasem choleryk wodospadów, starzec w głębokich zatokach, upokorzony słabeusz w brodach lub znienawidzony gwałciciel w czasie powodzi.
    • Autor: Arkady Fiedler
    • Źródło: Przez wiry i porohy Dniestru, wyd. 2015, s. 24–25.
  • Woda, której dotykasz w rzece, jest ostatkiem tej, która przeszła, i początkiem tej, która przyjdzie; tak samo teraźniejszość.
    • Autor: Leonardo da Vinci
    • Źródło: Stanisław Baliński, Antrakty, czyli notatki o życiu i sztuce w drugiej połowie XX wieku w Londynie, Nakładem Polskiej Fundacji Kulturalnej, 1978, s. 57.
  • Źródło zwykle nie pochwala drogi, którą wybrała rzeka.

Zobacz też: