Talk:Nemesianus

Surplus

Oxford Book of Latin Verse

• Venandi cano mille uias hilarisque labores
  discursusque citos, securi proelia ruris,
  pandimus. Aonio iam nunc mihi pectus ab oestro
  aestuat: ingentis Helicon iubet ire per agros,
  Castaliusque mihi noua pocula fontis alumnus
  ingerit et late campos metatus apertos
  imponitque iugum uati retinetque corymbis
  implicitum ducitque per auia, qua sola numquam
  trita rotis. iuuat aurato procedere curru
  et parere deo: uiridis en ire per herbas
  imperat: intacto premimus uestigia musco;
  et, quamuis cursus ostendat tramite noto
  obuia Calliope facilis, insistere prato
  complacitum, rudibus qua luceat orbita sulcis.
  nam quis non Nioben numeroso funere maestam
  iam cecinit? quis non Semelen ignemque iugalem
  letalemque simul nouit de paelicis astu?
  quis magno recreata tacet cunabula Baccho,
  ut pater omnipotens maternos reddere mensis
  dignatus iusti complerit tempora partus?
  sunt qui sacrilego rorantis sanguine thyrsos
  (nota nimis) dixisse uelint, qui uincula Dirces
  Pisaeique tori legem Danaique cruentum
  imperium sponsasque truces sub foedere primo
  dulcia funereis mutantis gaudia taedis.
  Byblidos indictum nulli scelus; impia Myrrhae
  conubia et saeuo uiolatum crimine patrem
  nouimus, utque Arabum fugiens cum carperet arua
  iuit in arboreas frondis animamque uirentem.
  sunt qui squamosi referant fera sibila Cadmi
  stellatumque oculis custodem uirginis Ius
  Herculeosque uelint semper numerare labores
  miratumque rudis se tollere Terea pinnas
  post epulas, Philomela, tuas; sunt ardua mundi
  qui male temptantem curru Phaethonta loquantur
  exstinctasque canant emisso fulmine flammas
  fumantemque Padum, Cycnum plumamque senilem
  et flentis semper germani funere siluas.
  Tantalidum casus et sparsas sanguine mensas
  condentemque caput uisis Titana Mycenis
  horrendasque uices generis dixere priores.
  Colchidos iratae sacris imbuta uenenis
  munera non canimus pulchraeque incendia Glauces,
  non crinem Nisi, non saeuae pocula Circes,
  nec nocturna pie curantem busta sororem:
  haec iam magnorum praecepit copia uatum,
  omnis et antiqui uulgata est fabula saecli.
  nos saltus uiridisque plages camposque patentis
  scrutamur totisque citi discurrimus aruis
  et uarias cupimus facili cane sumere praedas;
  nos timidos lepores, inbellis figere dammas
  audacisque lupos, uulpem captare dolosam
  gaudemus; nos flumineas errare per umbras
  malumus et placidis ichneumona quaerere ripis
  inter harundineas segetes faelemque minacem
  arboris in trunco longis perfigere telis
  implicitumque sinu spinosi corporis erem
  ferre domum; talique placet dare lintea curae,
  dum non magna ratis, uicinis sueta moueri
  litoribus tutosque sinus percurrere remis,
  nunc primum dat uela notis portusque fidelis
  linquit et Adriacas audet temptare procellas.
  mox uestros meliore lyra memorare triumphos
  accingar, diui fortissima pignora Cari,
  atque canam nostrum geminis sub finibus orbis
  litus et edomitas fraterno numine gentis,
  quae Rhenum Tigrimque bibunt Ararisque remotum
  principium Nilique uident in origine fontem;
  nec taceam, primum quae nuper bella sub Arcto
  felici, Carine, manu confeceris, ipso
  paene prior genitore deo, utque intima frater
  Persidos et ueteres Babylonos ceperit arcis,
  ultus Romulei uiolata cacumina regni;
  imbellemque fugam referam clausasque pharetras
  Parthorum laxosque arcus et spicula nulla.
  haec uobis nostrae libabunt carmina Musae,
  cum primum uultus sacros, bona numina terrae,
  contigerit uidisse mihi: iam gaudia nota
  temporis inpatiens sensus spretorque morarum
  praesumit uideorque mihi iam cernere fratrum
  augustos habitus, Roman clarumque senatum
  et fidos ad bella duces et milite multo
  agmina, quis fortis animat deuotio mentis:
  aurea purpureo longe radiantia uelo
  signa micant sinuatque trucis leuis aura dracones.
  tu modo, quae saltus placidos siluasque pererras,
  Latonae, Phoebe, magnum decus, heia age suetos
  sume habitus arcumque manu pictamque pharetram
  suspende ex humeris, sint aurea tela, sagittae,
  candida puniceis aptentur crura coturnis,
  sit chlamys aurato multum subtegmine lusa
  conrugesque sinus gemmatis balteus artet
  nexibus, implicitos cohibe diademate crinis.
  tecum Naiades faciles uiridique iuuenta
  pubentes Dryades Nymphaeque, unde amnibus umor,
  adsint et docilis decantet Oreadas Echo.
  duc age, diua, tuum frondosa per auia uatem:
  te sequimur, tu pande domos et lustra ferarum.
  huc igitur mecum, quisquis percussus amore
  uenandi damnas litis rabidosque tumultus
  ciuilisque fugis strepitus bellique fragores
  nec praedas auido sectaris gurgite ponti.
  • Exordium to a Poem on Hunting (Cynegetica, 1–102)

• Nyctilus atque Micon nec non et pulcer Amyntas
  torrentem patula uitabant ilice solem,
  cum Pan uenatu fessus recubare sub ulmo
  coeperat et somno lassatas sumere uiris;
  quem super ex tereti pendebat fistula ramo.
  hanc pueri, tamquam praedem pro carmine possent
  sumere fasque esset calamos tractare deorum,
  inuadunt furto; sed nec resonare canorem
  fistula quem suerat nec uult contexere carmen,
  sed pro carminibus male dissona sibila reddit,
  cum Pan excussus sonitu stridentis auenae
  iamque uidens ‘pueri, si carmina poscitis’, inquit,
  ‘ipse canam: nulli fas est inflare cicutas,
  quas ego Maenaliis cera coniungo sub antris.
  iamque ortus, Lenaee, tuos et semina uitis
  ordine detexam: debemus carmina Baccho.’
  haec fatus coepit calamis sic montiuagus Pan:
  ‘te cano, qui grauidis hederata fronte corymbis
  uitea serta plicas quique udo palmite tigris
  ducis odoratis perfusus colla capillis,
  uera Iouis proles; nam cum post sidera caeli
  sola Iouem Semele uidit Iouis ora professum,
  hunc pater omnipotens, uenturi prouidus aeui,
  pertulit et iusto produxit tempore partus.
  hunc Nymphae Faunique senes Satyrique procaces,
  nosque etiam Nysae uiridi nutrimus in antro.
  quin et Silenus paruum ueteranus alumnum
  aut gremio fouet aut resupinis sustinet ulnis,
  euocat aut risum digito motuue quietem
  allicit aut tremulis quassat crepitacula palmis.
  cui deus arridens horrentis pectore setas
  uellicat aut digitis auris astringit acutas
  adplauditue manu mutilum caput aut breue mentum
  et simas tenero collidit pollice naris.
  interea pueri florescit pube iuuentus
  flauaque maturo tumuerunt tempora cornu.
  tum primum laetas extendit pampinus uuas:
  mirantur Satyri frondis et poma Lyaei.
  tum deus ‘o Satyri, maturos carpite fetus’
  dixit ‘et ignotos primi calcate racemos’.
  uix haec ediderat, decerpunt uitibus uuas
  et portant calathis celerique elidere planta
  concaua saxa super properant: uindemia feruet
  collibus in summis, crebro pede rumpitur uua
  nudaque purpureo sparguntur pectora musto.
  tum Satyri, lasciua cohors, sibi pocula quisque
  obuia corripiunt: quae fors dedit, occupat usus.
  cantharon hic retinet, cornu bibit alter adunco,
  concauat ille manus palmasque in pocula uertit,
  pronus at ille lacu bibit et crepitantibus haurit
  musta labris; alius uocalia cymbala mergit,
  atque alius latices pressis resupinus ab uuis
  excipit: at potus (saliens liquor ore resultat);
  euomit, inque humeros et pectora defluit humor.
  omnia ludus habet cantusque chorique licentes;
  tum primum roseo Silenus cymbia musto
  plena senex auide non aequis uiribus hausit.
  ex illo uenas inflatus nectare dulci
  hesternoque grauis semper ridetur Iaccho.
  quin etiam deus ille, deus Ioue prosatus ipso,
  et plantis uuas premit et de uitibus hastas
  integit et lynci praebet cratera bibenti.’
  haec Pan Maenalia pueros in ualle docebat,
  sparsas donec ouis campo conducere in unum
  nox iubet, uberibus suadens siccare fluorem
  lactis et in niueas astrictum cogere glebas.
  • Pan (Ecloga, iii)