User:Mdd/sandbox

Aanpak van een copyright frictie geconstateerd tussen een Wikipedia artikel (zie nu hier) van een artikel opgezet door AVdA in 2013 en een liberaalarchief.be artikel van Bart D'hondt^[1], waarvan de eerste editie op archive.org op 15 juli 2005 gearchiveerd was. Voor verdere discussie hierover op Wikipedia-NL zelf, zie hier.

Eerste stap: gebruikte gezegdes inventariseren

Tekst highlighted in Earwig met vergelijking van Wikipedia artikel van Georgette Ciselet en biografisch artikel op blogspot (speciaal voor de gelegenheid), zie ~~hier~~ nu hier. In het Wikipedia artikel blijken de volgende 55 korte en langere fragmenten overgenomen:

vierde dochter van de streng protestantse Joseph Ciselet
voor de Centrale Examencommissie
promoveerde tot doctor in de rechten
tijdens het Interbellum, onder het pseudoniem Henry Soumagne,
een aantal populaire romans en toneelstukken. Op 1 oktober 1923 schreef ze
zich als een van de eerste vrouwelijke advocaten in België in aan de Brusselse balie. Ze liep stage in Brussel bij Louis Braffort en in Londen bij de advocatenkantoren Burn
Baker. Bij haar terugkeer in Brussel
van de Raad van State
de eerste vrouw die
In 1928 werd ze lid van de pas opgerichte
Groupement belge pour l'affranchissement des femmes, en streed voor de rechten van de vrouw op politiek, juridisch en sociaal vlak. In 1929
1963 onder het voorzitterschap van Ciselet
In het tijdschrift L'Egalité publiceerde ze de meeste van haar artikelen met betrekking tot de vrouwenemancipatie.
La femme, ses droits, ses devoirs, ses revendications. Esquisse de la situation légale de la femme en Belgique et à l'étranger
gaf ze een overzicht van de bestaande wetgeving betreffende het statuut van de vrouw in verschillende landen,
af te sluiten met
waarin de vrouweneisen werden opgesomd. Via L'Egalité legde ze ook haar eerste buitenlandse contacten, wat het begin was van haar internationale loopbaan. Ze schreef in 1936 een ... rapport voor de Volkenbond, waarin ze het door de Belgische regering ingediende... veel te rooskleurige rapport over de vrouwenrechten in België weerlegde.
de Belgische vrouwenbeweging werd ze... een steeds belangrijker woordvoerster. In 1935 werd ze samen met de katholieke Maria Baers en de socialistische Isabelle...
... en Jeanne Vandervelde lid van de commissie
de verwezenlijkingen van deze werkgroep was het verbod op vrouwenarbeid in de mijnen en de steengroeven (wet van mei 1936). Ook de Nationale Vrouwenraad deed een beroep op haar kunde.
Ze werd lid van het Bureau en in 1937 werd ze voorzitster van de juridische commissie in opvolging van Jane Brigode .
Via de Liberale Partij en de Nationale Federatie van Liberale Vrouwen boekte...haar belangrijkste successen. In 1925 was ze lid van de partij
met de steun van Marthe Boël
In 1933 schreef ze voor de commissie Vrouwenkwesties zes resoluties met betrekking tot de burgerlijke rechten van de vrouw, die integraal door het Liberaal Congres werden aangenomen. In 1937 werd ze lid van het Partijbureau en stelde zich kandidaat voor de functie van ondervoorzitter van de partij.
beslist om drie ondervoorzitters te benoemen, onder wie minstens één vrouw. Jane Brigode en Georgette Ciselet waren.. kandidaat maar eerstgenoemde werd met de steun van Paul Hymans
samen met Maurice Destenay, benoemd tot secretaris-generaal van de Liberale Partij. De Nationale Federatie voor Liberale Vrouwen werd de pressiegroep waarbinnen
carrière maakte. Ze werd lid van het Bureau en ondervoorzitster, en leidde samen met Marcelle Renson de juridische commissie. In 1944 werd ze na het overlijden van Emilie Pecher waarnemend voorzitster van de NFLV en op het congres van 1945 werd ze verkozen tot voorzitster, wat ze bleef tot haar benoeming bij de Raad van State.
Ze vertegenwoordigde de federatie op het partijcongres van november 1945, waar ze een striemend verwijt richtte tot de nationale politiek die de invoering van het vrouwenstemrecht bleef uitstellen. Enkele topfiguren
...partij, onder wie Albert Devèze en Roger Motz
en het congres keurde het principe van onmiddellijk vrouwenstemrecht goed. Onder druk
Joris en Hilaire Lahaye wijzigde de partij achteraf
haar standpunt en besloot de discussie uit te stellen tot de verkiezingen van 1949. Op het partijcongres van 1946 pakte Ciselet dan ook de partijleiding zelf aan en eiste een grotere aanwezigheid van de vrouwen in de Landsraad, wat uiteindelijk in de partijstatuten werd ingeschreven.
die de Nationale Federatie van Liberale Vrouwen
richtte ze zich in de
meer op de Liberale Partij zelf
De vrouwen kregen gelijke toegang tot de polls bij de lijstsamenstelling
de Tweede Wereldoorlog stapte ze zelf in de nationale politiek. In 1946 stond ze voor het eerst op
voorstellen en acties in de Senaat lagen
In december 1947 diende ze een voorstel ter herziening van de wet op de wederzijdse plichten en rechten binnen het huwelijk in
tot een nieuwe wet leidde. De voor vrouwen niet-toegankelijke beroepen
voorstel in om de magistratuur toegankelijk te maken voor vrouwen, wat in 1948 in een wet werd omgezet. Een soortgelijk... betreffende het notariaat werd gerealiseerd via de wet van 24 februari 1950. Ze was ook gangmaker voor wetten met betrekking tot de inkorting van de
weduwen niet konden hertrouwen (1956) en het statuut van de bastaardkinderen (1958)
in parlementaire studiecommissies met betrekking tot onder meer de nietigheidsvoorwaarden voor een huwelijk, de legitimatie van kinderen die ten gevolge van de oorlogssituatie buiten het huwelijk waren geboren, de afschaffing van het certificaat van burgerdeugd, het statuut van het huishoudpersoneel
de kieswet, het statuut van het juridisch personeel, de weduwepensioenen voor werknemers van de
In 1961 ontving ze de gouden medaille van verdienste van de vrouwenfederatie
als voorzitster van de Nationale Federatie voor Liberale Vrouwen, werd ze op de Algemene Vergadering van de... uitgebreid gehuldigd door Omer Vanaudenhove.
actief in verschillende andere organisaties. Ze was voorzitster van de juridische commissie van de Hoge Raad voor het Gezin, Belgisch afgevaardigde in het Comité International pour les Intellectuels Réfugiés, erevoorzitster van de Groupement belge de la Porte Ouverte, stichtend lid van de Service Social Inter-Sana, stichtend lid en beheerder van
voorzitster van de beheerraad van de Instellingen B. Wiskemann
vanaf 1 oktober 1956 lid van de Hoge Raad van het Nationaal Instituut voor de Huisvesting.
De Verenigde Naties boden haar een volgend werkterrein. Via L'Egalité was ze reeds betrokken
bij een aantal internationale studies en commissies en van 1952 tot 1962 was ze lid van de Belgische delegatie bij de Algemene Vergadering en bij de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties. Ze woonde een reeks conferenties bij en engageerde zich in de strijd voor vrouwenrechten in de ontwikkelingslanden. In 1955 werd ze voorzitster van de zesde VN-conferentie over Technische Bijstand en van 1956 tot 1957 was ze lid van de commissie voor de Toestand van de Vrouw. In 1959 werd ze voorzitster van de derde commissie van de VN die de sociale vraagstukken en het vluchtelingenprobleem bestudeerde.
voor de eindredactie van het Charter voor de Rechten van het Kind. Ze was betrokken bij de evaluatie van het Internationaal Noodfonds voor Kinderen en van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen, bij de VN-acties voor kankerbestrijding, bij de commissie Rechtstoestand van de Vrouw en bij de debatten rond vrijheid van informatie en de strijd tegen de handel in verdovende middelen. Ze werkte mee aan de Conventie over de nationaliteit van de gehuwde vrouw, de Conventie over het huwelijksrecht en de Conventie over de politieke rechten van de vrouw.
Op 7 maart 1960 werd ze gehuldigd door Fernand.. en de Belgische Vereniging voor de Verenigde Naties en bij de viering van het twintigjarig bestaan van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, aangenomen door de Verenigde Naties op 10 december 1948
de Raad van State
trok zich terug op haar domein in Eigenbrakel

Zie ook

Stap 2 : vals positief uitsluiten en woorden tellen

Lengte van gebruikte meer kritische citaten:

citaat 17: 50 woorden
citaat 24: 47 woorden
citaat 27: 56 woorden
Citaat 47: 50 woorden
Citaat 51: 100 woorden
Citaat 52: 88 woorden

Stap 3 : bekijken waar in de tekst deze citaten terecht zijn gekomen

Citaat 17

Dit citaat betreft kennelijk gebeurtenissen na de publicatie van La femme, ses droits, ses devoirs, ses revendications tussen 1929 en 1936 opgenomen in de tweede paragraaf over Vrouwenemancipatie. De gewraakte citaat/scene hier was:

... In haar boek La femme, ses droits, ses devoirs, ses revendications, gaf ze een overzicht van de bestaande wetgeving betreffende het statuut van de vrouw in verschillende landen, om af te sluiten met een platform waarin de vrouweneisen werden opgesomd.

Via L'Egalité legde ze ook haar eerste buitenlandse contacten, wat het begin was van haar internationale loopbaan. Ze schreef in 1936 een rapport voor de Volkenbond, waarin ze het door de Belgische regering ingediende, veel te rooskleurige rapport over de vrouwenrechten in België weerlegde.

Nu hier eerst de 5W's...

Citaat 51

Citaat 51 betreft kennelijk het werk dat ze voor de VN had gedaan. Daar was daar in het origineel kennelijk een aaneengesloten stuk... die in het Wikipedia artikel in drie alinea's is gesplitst, en wel als volgt:

Internationale activiteiten

De Verenigde Naties boden haar een volgend werkterrein. Via L'Egalité was ze reeds betrokken bij een aantal internationale studies en commissies en van 1952 tot 1962 was ze lid van de Belgische delegatie bij de Algemene Vergadering en bij de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties. Ze woonde een reeks conferenties bij en engageerde zich in de strijd voor vrouwenrechten in de ontwikkelingslanden.

In 1955 werd ze voorzitster van de zesde VN-conferentie over Technische Bijstand en van 1956 tot 1957 was ze lid van de commissie voor de Toestand van de Vrouw.

In 1959 werd ze voorzitster van de derde commissie van de VN die de sociale vraagstukken en het vluchtelingenprobleem bestudeerde.

Stap 4 : Voorbereiding tot correctie en verbetering van artikel

4.1. Verder nader onderzoek naar auteur Bart D'hondt

Het is ondertussen duidelijk, dat het Wikipedia artikel van AVdA uit 2013 is opgezet met de gegevens uit het liberaalarchief.be artikel van Bart D'hondt van ca. 2000-2005. De eerste gearchiveerde editie op archive.org komt uit 15 juli 2005.

Deze Bart D'hondt had reeds in 1996 het boek gepubliceerd "Gelijke rechten, gelijke plichten. Een portret van vijf liberale vrouwen," dat ook ging over de rol van Georgette Ciselet in de nationale en internationale vrouwenbeweging. Zie ook hier.

Het artikel in het liberaalarchief.be was onder een CC-NC-SA licentie gepubliceerd. Een oplossing is nu om (postuum) aan Bart D'hondt toestemming te vragen voor het gebruik van de tekstfragmenten op Wikipedia, net als dit hier met afbeeldingen gebeurd. Daarmee is de eerste manier om dit op te lossen.

4.2. Nader onderzoek naar verdere bronnen

Opmerkelijk is, dat het Franse Wikipedia artikel kennelijk vanuit een andere bron is uit gegaan, zie hier. Een tweede oplossing zou zijn om dat Wikipedia artikel op Wikipedia-NL integraal te vertalen (na raadpleging van de bronnen).

Overigens leert de historie van dat artikel ons, dat het artikel in veel eenvoudigere vorm in 2012 is opgezet. Dit is iets wat ook mogelijk is... een derde oplossing, om het huidige Wikipedia-NL artikel tot die vorm terug te brengen... en daarna weer opnieuw op te bouwen.

Die huidige "ruggengraad" van dat Franse Wikipedia artikel is daar pas in 2018 ingevoerd, zie hier. Een check met Earwig toont aan, zie hier, dat ook daar enige overlap is. Daarbij lijkt er echter niet gebruik gemaakt te zijn van de hoofdbron:

Catherine Jacques, "Georgette Ciselet", Nouvelle biographie nationale, vol. 8, Bruxelles, Académie royale de Belgique, 2005.

Nu staat de tekst van die publicatie wel online, zie hier. Hier valt via een blogger, zie hier, ook een Earwig's Copyvio Detector check te maken, zie hier. Nu geeft de Earwig hier een Violation Possible van 46.5% similarity met in de resultaten zo'n 25 citaten.

Nog eens een vergelijking van het Wikipedia-NL en het Wikipedia-FR artikel

Nog eens een verdere vergelijking met de analyse van het Wikipedia-NL artikel hierboven, dat gaf 55 citaten tegen 25 citaten.
Een rechtstreekse vergelijking tussen beide artikelen en de originelen laat zien, dat beide Wikipedia artikelen veel meer uit elkaar getrokken zijn dan de originelen.
Het grote verschil is dat in het Franse artikel overal wel de bronvermelding in de tekst is overgenomen...!!

Stap 5: Verdere ontwikkeling opzet tekst Georgette Ciselet (onder constructie)

Georgette Hélène Marie Ciselet (Antwerpen, 21 augustus 1900 - Eigenbrakel, 31 augustus 1983) was een Belgisch senator, advocaat en lid van de Raad van State.^[2]

Levensloop

Ciselet was de vierde dochter van de streng protestantse Joseph Ciselet en van Louise Marie Wetzel. Ze volgde huisonderwijs, haalde haar diploma middelbare studies voor de Centrale Examencommissie en studeerde vanaf 1919 rechten aan de ULB. Ze promoveerde tot doctor in de rechten in 1923.^[2]

Op 1 oktober 1923 schreef Ciselet zich als een van de eerste vrouwelijke advocaten in België in aan de Brusselse balie. Ze liep stage in Brussel bij Louis Braffort en in Londen bij de advocatenkantoren Burn & Berridge en Baker & Baker. Bij haar terugkeer in Brussel vestigde ze zich als advocate en specialiseerde zich in echtscheidingszaken.^[2]

In 1929 trouwde ze met Henry Wagener, Brussels advocaat die tijdens het interbellum, onder het pseudoniem Henry Soumagne, een aantal populaire romans en toneelstukken schreef.^[2]

In 1963 werd ze tot staatsraad benoemd. Ze was de eerste vrouw die in de Belgische Raad van State zetelde.^[2]

Vrouwenemancipatie

Ciselet was een actieve pleitbezorger voor vrouwenemancipatie. In 1928 werd ze lid van de pas opgerichte en pluralistische Groupement belge pour l'affranchissement des femmes, en streed voor de rechten van de vrouw op politiek, juridisch en sociaal vlak.^[2]

In 1929 werd de vereniging opgesplitst. De juridische strijd, onder meer voor het vrouwenstemrecht werd behartigd door de vereniging L'Egalité, tot in 1963 onder het voorzitterschap van Ciselet. In het tijdschrift L'Egalité publiceerde ze de meeste van haar artikelen met betrekking tot de vrouwenemancipatie. In haar boek La femme, ses droits, ses devoirs, ses revendications, gaf ze een overzicht van de bestaande wetgeving betreffende het statuut van de vrouw in verschillende landen, om af te sluiten met een platform waarin de vrouweneisen werden opgesomd.^[2]

Via L'Egalité legde ze ook haar eerste buitenlandse contacten, wat het begin was van haar internationale loopbaan. Ze schreef in 1936 een rapport voor de Volkenbond, waarin ze het door de Belgische regering ingediende, veel te rooskleurige rapport over de vrouwenrechten in België weerlegde.^[2]

Voor de Belgische vrouwenbeweging werd ze een steeds belangrijker woordvoerster. In 1935 werd ze samen met de katholieke Maria Baers en de socialistische Isabelle Blume en Jeanne Vandervelde lid van de commissie voor de vrouwenarbeid. Een van de verwezenlijkingen van deze werkgroep was het verbod op vrouwenarbeid in de mijnen en de steengroeven (wet van mei 1936).^[2]

Ook de Nationale Vrouwenraad deed een beroep op haar kunde. Ze werd lid van het Bureau en in 1937 werd ze voorzitster van de juridische commissie in opvolging van Jane Brigode.^[2]

Liberale partij

Via de Liberale Partij en de Nationale Federatie van Liberale Vrouwen boekte ze haar belangrijkste successen. In 1925 werd ze lid van de partij en met de steun van Marthe Boël burgerde ze snel in.^[2]

In 1933 schreef ze voor de commissie Vrouwenkwesties zes resoluties met betrekking tot de burgerlijke rechten van de vrouw, die integraal door het Liberaal Congres werden aangenomen.^[2]

In 1937 werd ze lid van het Partijbureau en stelde zich kandidaat voor de functie van ondervoorzitter van de partij, nadat partijvoorzitter Emile Coulonvaux had beslist om drie ondervoorzitters te benoemen, onder wie minstens één vrouw. Jane Brigode en Georgette Ciselet waren kandidaat maar eerstgenoemde werd, met de steun van Paul Hymans, gekozen. Ciselet werd, samen met Maurice Destenay, benoemd tot secretaris-generaal van de Liberale Partij.^[2]

De Nationale Federatie voor Liberale Vrouwen (NFLV) werd de pressiegroep waarbinnen ze carrière maakte. Ze werd lid van het Bureau en ondervoorzitster, en leidde samen met Marcelle Renson de juridische commissie. In 1944 werd ze, na het overlijden van Emilie Pecher waarnemend voorzitster van de NFLV en op het congres van 1945 werd ze verkozen tot voorzitster, wat ze bleef tot haar benoeming bij de Raad van State.^[2]

Ze vertegenwoordigde de federatie op het partijcongres van november 1945, waar ze een striemend verwijt richtte tot de nationale politiek die de invoering van het vrouwenstemrecht bleef uitstellen. Enkele topfiguren binnen de partij, onder wie Albert Devèze en Roger Motz, steunden haar en het congres keurde het principe van onmiddellijk vrouwenstemrecht goed. Onder druk van parlementsleden zoals Louis Joris en Hilaire Lahaye wijzigde de partij achteraf haar standpunt en besloot de discussie uit te stellen tot de verkiezingen van 1949. Op het partijcongres van 1946 pakte Ciselet dan ook de partijleiding zelf aan en eiste een grotere aanwezigheid van de vrouwen in de Landsraad, wat uiteindelijk in de partijstatuten werd ingeschreven.^[2]

Teleurgesteld over de geringe invloed die de Nationale Federatie van Liberale Vrouwen op de partij had, richtte ze zich in de volgende jaren meer op de Liberale Partij zelf en op de plaats van de vrouwen in de partijorganen. De vrouwen kregen gelijke toegang tot de polls bij de lijstsamenstelling en konden hierdoor op verkiesbare plaatsen terechtkomen. Wetsvoorstellen met betrekking tot vrouwenemancipatie werden stilaan geïntegreerd in het partijprogramma.^[2]

Senator

Na de Tweede Wereldoorlog stapte ze zelf in de nationale politiek. In 1946 stond ze voor het eerst op een lijst. Ze werd daarop gecoöpteerd senator tot 1954, rechtstreeks gekozen senator voor het arrondissement Brussel van 1954 tot 1958 en vervolgens opnieuw gecoöpteerd senator tot in 1961.^[2]

Haar talrijke voorstellen en acties in de Senaat lagen in de lijn van haar feministische actie. Zijn te vermelden:^[2]

In december 1947 diende ze een voorstel ter herziening van de wet op de wederzijdse plichten en rechten binnen het huwelijk in, dat op 30 april 1958 tot een nieuwe wet leidde.
Wat betreft de voor vrouwen niet-toegankelijke beroepen, diende ze in 1946 diende een voorstel in om de magistratuur toegankelijk te maken voor vrouwen, wat in 1948 in een wet werd omgezet.
Een soortgelijk voorstel betreffende het notariaat werd gerealiseerd via de wet van 24 februari 1950.
Ze was ook gangmaker voor wetten met betrekking tot de inkorting van de periode waarbinnen weduwen niet konden hertrouwen (1956) en over het statuut van de bastaardkinderen (1958).

Ze zetelde ook in parlementaire studiecommissies met betrekking tot onder meer^[2]

de nietigheidsvoorwaarden voor een huwelijk,
de legitimatie van kinderen die ten gevolge van de oorlogssituatie buiten het huwelijk waren geboren,
de afschaffing van het certificaat van burgerdeugd,
het statuut van het huishoudpersoneel,
de wijziging van de kieswet,
het statuut van het juridisch personeel,
de weduwepensioenen voor werknemers van de overheid.

Andere activiteiten

Ciselet was actief in verschillende andere organisaties. Ze was^[2]

voorzitster van de juridische commissie van de Hoge Raad voor het Gezin,
Belgisch afgevaardigde in het Comité International pour les Intellectuels Réfugiés,
erevoorzitster van de Groupement belge de la Porte Ouverte,
stichtend lid van de Service Social Inter-Sana,
stichtend lid en beheerder van de Belgische Liga voor Esthetiek,
voorzitster van de beheerraad van de Instellingen B. Wiskemann
vanaf 1 oktober 1956 lid van de Hoge Raad van het Nationaal Instituut voor de Huisvesting.

Internationale activiteiten

De Verenigde Naties boden haar een volgend werkterrein. Via L'Egalité was ze reeds betrokken bij een aantal internationale studies en commissies en van 1952 tot 1962 was ze lid van de Belgische delegatie bij de Algemene Vergadering en bij de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties. Ze woonde een reeks conferenties bij en engageerde zich in de strijd voor vrouwenrechten in de ontwikkelingslanden.^[2]

In 1955 werd ze voorzitster van de zesde VN-conferentie over Technische Bijstand en van 1956 tot 1957 was ze lid van de commissie voor de Toestand van de Vrouw.

In 1959 werd ze voorzitster van de derde commissie van de VN die de sociale vraagstukken en het vluchtelingenprobleem bestudeerde. Vanuit die functie stond ze mee in voor de eindredactie van het Charter voor de Rechten van het Kind.^[2]

Ze was betrokken bij de evaluatie van het Internationaal Noodfonds voor Kinderen en van het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen. Ze was ook betrokken bij de VN-acties voor kankerbestrijding, bij de commissie Rechtstoestand van de Vrouw en bij de debatten rond vrijheid van informatie en de strijd tegen de handel in verdovende middelen.^[2]

Ze werkte mee aan de Conventie over de nationaliteit van de gehuwde vrouw, de Conventie over het huwelijksrecht en de Conventie over de politieke rechten van de vrouw.^[2]

Bij de viering van het twintigjarig bestaan van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, aangenomen door de Verenigde Naties op 10 december 1948, was ze de gelegenheidsspreekster.^[2]

Eerbetoon

In 1961 ontving ze de gouden medaille van verdienste van de vrouwenfederatie.^[2]

Bij haar ontslag in 1963 als voorzitster van de Nationale Federatie voor Liberale Vrouwen, werd ze op de Algemene Vergadering van de Liberale Partij uitgebreid gehuldigd door Omer Vanaudenhove.

Op 7 maart 1960 werd ze gehuldigd door Fernand Vanlangenhove en de Belgische Vereniging voor de Verenigde Naties.

Afscheid

Op 31 augustus 1972 ging ze met pensioen bij de Raad van State en trok zich terug op haar domein in Eigenbrakel. ref name="BD 2000"/>

Publicaties

La femme, ses droits, ses devoirs, ses revendications. Esquisse de la situation légale de la femme en Belgique et à l'étranger, 1930.
Commentaire de la loi du 20 juillet 1932 sur les droits et les devoirs respectifs des époux, Brussel, Larcier, 1932
Faut-il réformer le régime parlementaire?, in: Aspects du régime parlementaire belge, Brussel, 1956.

Literatuur

Le Livre Bleu. Recueil biographique, Brussel, Maison Ferd. Larcier, 1950.
N. N., Mme Georgette Ciselet au Conseil d'Etat, in : Le Flambeau, 1963, nr. 7-8.
R. DEVULDERE, Biografisch repertorium der Belgische parlementairen, senatoren en volksvertegenwoordigers 1830 tot 1.8.1965, Gent, R.U.G. licentiaatsverhandeling (onuitgegeven), 1965.
Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement 1894-1969, Gent, Erasmus, 1972.
J. DE CLERCK, Georgette Ciselet ou le triomphe de l'obstination, Brussel, Paul Hymanscentrum, 1984.
Marie DENIS & Suzanne VAN ROKEGHEM, Le féminisme est dans la rue: Belgique 1970-1975, Brussel, 1992
Bart D'HONDT, Gelijke rechten, gelijke plichten. Een portret van vijf liberale vrouwen, Gent, Liberaal Archief, 1996, pp. 85-114.
Leen VAN MOLLE & Eliane GUBIN, Vrouw en politiek in België, Tielt, Lannoo, 1998.
Catherine JACQUES, Georgette Ciselet, in: Nouvelle Biographie Nationale, Académie Royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts, T. VIII, 2005.
Eliane GUBIN (red.), Dictionnaire des Femmes Belges XIX et XXe siècles, Brussel, éditions Racine, 2006.

Externe link

Liberaal Archief: Biografie Georgette Ciselet

Template:Bibliografische informatie

Categorie:Belgisch advocaat Categorie:Belgisch senator Categorie:Belgisch liberaal

Referenties

↑ Deze Bart D'hondt had reeds in 1996 het boek gepubliceerd "Gelijke rechten, gelijke plichten. Een portret van vijf liberale vrouwen," dat ook ging over de rol van Georgette Ciselet in de nationale en internationale vrouwenbeweging. Zie ook hier.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z Bart D'hondt. "Georgette Ciselet," in Liberaal Archief op liberaalarchief.be, c. 2000. Gearchiveerd op webarchive.org, 15.07.2005.

Intermezzo na verwijdering van artikel op Wikipedia-NL

Met de verwijdering van het artikel, zie hier met deze argumentatie valt de analyse hier ook ineens in een zwart gat. De basisinformatie om dit alles nog eens te beoordelen valt weg,

de opzet van het artikel zelf, zie hier
de bewerkingsgeschiedenis
het doorslaggevende bewijs van de vermeende copyrightschending aangegeven in het verwijderingsverzoek het Earwig resultaat.

Om dit te compenseren is dit deels tijdelijk hersteld op User:Mdd/Georgette Ciselet en op Blogspot (copy van hier) om het Earwig resultaat voorlopig te blijven inzien. -- 14:01, 11 February 2024 (UTC)

Onttrekking van medezeggenschap

Een week of tien terug na een vergelijkbaar incident, is me iets duidelijk geworden omtrent het bovenstaande. Als je het origineel, de ontstaansgeschiedenis en de bewijsvoering niet meer kan inzien, dan kan je eigenlijk niet meer fatsoenlijk meepraten. Het "meeweten" is je ontnomen. Met dit "meeweten, meepraten en meepraten" kom je op het gebied van de medezeggenschap, en naar mij weten mag dat zo maar in een organisatie. Zo mag je medewerkers niet behandelen. Dat hoef je al medewerker niet te pikken. Op de Nederlandse Wikipedia is deze gang van zaken echter al jaren zo'n schering en inslag, dat je daar bijna helemaal niet meer bij stil staat. Uit eigen ervaring weet we dat ik hier al jaren grote problemen mee.

De onderbouwing van de beslissing is in m'n ogen wel op basis van oprechte en zuivere gronden genomen. Het is zelfs fraai geformuleerd: (het beoordeelde werk is)... auteursrechtelijk gezien problematisch. In dit geval is de beslissing zelf echter medezeggenschap-technisch gezien problematisch. Maar dat kan eens verder uitgezocht worden. -- 14:36, 11 February 2024 (UTC)

Het afbreken van een discussie in een impasse

De Onttrekking van medezeggenschap vind eigenlijk altijd plaats als een artikel verwijderd wordt op Wikipedia-NL, maar ook elders op Wikipedia. In dit geval is er echter een bijzonder geval, dat de verwijderingsdiscussie zelf in een impasse beland was.

Nu strekt die impasse zich (wat mij betreft) echter al twee maanden uit over een verborgen "massa-nominatie". Terwijl eerdere zaken nog niet voldoende afgehandeld waren, zijn er nieuwe zaken opgestapeld tot een haast ondoorgrondelijk geheel van nu 25 zaken:

2023 12 09 Marc Peire op TBP - Wikipedia
2023 12 19 Johan Cosaert - Wikipedia; Wikisage ;bron op Archive.org
2023 12 21 SS Aanval - 01.- - - Begin AVdA aanval - - -
2023 12 21 SS Aanval - 02. Gustaf Delescluze
2023 12 21 SS Aanval - 03. Arthur Coussens
2023 12 21 SS Aanval - 04. Luc Verbeke
2023 12 22 - 05. Walter Haesaert
2023 12 22 - 06. Geert Pynenburg
2023 12 29 - x Wieke Bosch
2024 01 17 - x Jef Vermassen
2024 01 17-20 - x Said Barre
2024 01 20 - 07. Daniël Ostyn
2024 01 21 - 08. Victor Vervloet (auteur) - Archive.org ; WP NW ; Earwig (54.5%) Artikel geschiedenis ;
2024 01 22 - 09. Maria Vlamijnck - Archive.org ; Artikel history op Archive.org
2024 01 23 - 10. Paul de Pessemier 's Gravendries
‎2024 01 24 - 11. Frank Baur
2024 01 24 - 12. Walter Kunnen
2024 01 24 - x Triginglymus nesiotes
2024 01 25 - 13. Cyriel Rousseeu
2024 01 25 - 14. - - - Vervolg Mdd aanval - - -
~~2024 01 25 - 15. Cyriel Rousseeu~~
2024 01 26 - 16. Georgette Ciselet
2024 01 27 - 17. Bruno Spriet
2024 01 29 - 18. Jan Westenbroek
2024 01 30 Wikipedia-Arbitragecommissie-Zaken-AVdA en overleg

Deze opeenstapeling is niet per definitie slecht, want juist zo'n actie kan verandering teweeg brengen in een vastgelopen conflict. -- 14:57, 11 February 2024 (UTC)

De schijn van betrokkenheid, partijdigheid en gelijk behandeling

Wat er verder in het oog spring is dat over de 22e zaak (de 16e open zaak (?)) nu wel wordt geoordeeld terwijl er aan de 14e (en 9e open) zaak voorbij is gegaan. Daarmee rijzen er vraagtekens over andere zaken... maar ook over een punt, waarmee ik zal vervolgen: de oplossingsbereidheid.

Om die betrokkenheid eens na te gaan, heb ik eerst gekeken naar die Arbcom-zaak waar hij niet betrokken is geweest. Wat er echter vervolgens bleek dat de moderator wel de knoop had doorgehakt in de eerst zaak, zie hier, of eigenlijk een voorliggende zaak: de zaak waarmee dit aan het rollen is gebracht. Daarmee blijkt de schijn van betrokkenheid meer dan schone schijn. -- 15:19, 11 February 2024 (UTC)

De oplossingsbereidheid

In de 22e zaak van Georgette Ciselet is de vraag onbeantwoord gebleven, wie dat nu gaat en wil oplossen. En in de 14e zaak bleken eigenlijk alle betrokken partijen niet bereid om te reageren, nadat er nu twee weken terug beweert was dat er een oplossing was geboden. Alleen in de bewerkingsgeschiedenis is er een positieve reactie gegeven (zie ook hier). -- 15:57, 11 February 2024 (UTC)

Het negeren van externe toestemming

Een van de meest markante zaken in de aanloop was de impliciete toestemming van de vermeende auteur van het artikel over Johan Cosaert, de tweede zaak. Bij de nominatie van de tweede zaak lijkt dit niet meer ter sprake gebracht te zijn door enige betrokkene in de TBP discussie.

Een reden kan zijn dat het eerste gezegde "Graag geef ik mee dat de tekst voor de wikipedia-pagina over muziekcriticus Johan Cosaert letterlijk genomen is uit 'Johan Cosaert', VWS-Cahiers nr. 28o, 2014, waarvan ik de auteur ben..." slechts ten dele klopt. Het origineel het "VWS-cahiers nr. 280, 2014" was immers 50 pagina's groot. -- 15:57, 11 February 2024 (UTC)

Minimalistische licentieverschillen

--> wordt vervolgd

[1] Deze Bart D'hondt had reeds in 1996 het boek gepubliceerd "Gelijke rechten, gelijke plichten. Een portret van vijf liberale vrouwen," dat ook ging over de rol van Georgette Ciselet in de nationale en internationale vrouwenbeweging. Zie ook hier.

[BD_2000-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z Bart D'hondt. "Georgette Ciselet," in Liberaal Archief op liberaalarchief.be, c. 2000. Gearchiveerd op webarchive.org, 15.07.2005.

[1]

[2]